Steve Jobs: Το μήλο της επιτυχίας 

  

Τί μπορεί να μας διδάξει η ζωή του;  

 

Εκτός από αισιόδοξος, ο Steve Jobs θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αναγεννώμενος φοίνικας.

Στη ζωή του έχει αναγεννηθεί από τις στάχτες του σε διάφορες περιπτώσεις. Και πάντα το έκανε με ανανεωμένα όνειρα. Βεβαιώνει ότι μπορούμε να βγάλουμε κέρδος από οτιδήποτε μας συμβαίνει στη ζωή. Μία αρνητική εμπειρία σήμερα μπορεί να είναι η αρχή για κάτι θετικό στο μέλλον.

«Χρειάζεται να εμπιστευτείς κάτι: το ένστικτό σου, τη μοίρα σου, τη ζωή σου, το κάρμα σου, οτιδήποτε».

Ο δημιουργός της Apple ήταν ανεπιθύμητο παιδί μιας ανύπαντρης μητέρας. Το πράγμα δεν άρχιζε καλά για το Steve. Όμως, αυτό του έδωσε την ευκαιρία να μεγαλώσει με γονείς ταπεινούς και εργατικούς, για τους οποίους ένιωθε πολύ περήφανος.

Οι οικονομικές θυσίες της οικογένειάς του του επέτρεψαν να πάει στο πανεπιστήμιο. Ο φοιτητικός του βίος δεν ξεπέρασε τους 6 μήνες. Αισθανόταν χαμένος και αποπροσανατολισμένος.

«Αποφάσισα να σταματήσω και να πιστέψω ότι όλα θα πήγαιναν καλά».

Τι θα έκανε στη ζωή του; Τι φιλοδοξίες είχε; 

«Ήταν πολύ τρομακτικό εκείνη τη στιγμή» παραδέχεται «αλλά, όταν κοιτάζω προς τα πίσω, είναι μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει». Ο Steve αποφάσισε, ώσπου να βρει τι ακριβώς ήθελε να κάνει, να παρακολουθεί ως ακροατής μαθήματα που τον ενδιέφεραν περισσότερο. Ένα από αυτά ήταν η καλλιγραφία.

Και σε τι του χρησίμευε αυτό; 

Χρειάστηκε να περάσουν δέκα χρόνια ώσπου ο Steve να μπορέσει να εφαρμόσει τις γνώσεις του στην καλλιγραφία και να σχεδιάσει τον υπολογιστή Macintosh. Αν δεν υπήρχε το ενδιαφέρον  του για εκείνα τα μαθήματα, «πιθανόν κανένας υπολογιστής να μην είχε αυτή τη θαυμάσια τυπογραφία» διαβεβαιώνει.

Στα 20 του η ζωή του επικεντρώθηκε σ΄ένα πάθος: στη δημιουργία της Apple. Με έναν φίλο, τον Βοζ, άρχισαν να δουλεύουν στο γκαράζ του σπιτιού του Steve.

Δούλεψαν πολύ σκληρά και η επιχείρηση αναπτύχθηκε σε σημείο που δεν είχαν υποπτευθεί. Εισήχθη στο χρηματιστήριο κι έπαψε να είναι μια επιχείρηση δύο φίλων. Είχε πάνω από 4.000 υπαλλήλους, διοικητικό συμβούλιο…Ο όγκος της ήταν τόσο μεγάλος που ο Steve αποφάσισε να προσλάβει έναν φίλο του οικονομολόγο για να τον βοηθήσει να διευθύνει την εταιρεία.

Όταν ο Steve έκλεινε τα τριάντα, οι πωλήσεις της Apple δεν έφταναν τις αρχικές προβλέψεις και αποφάσισε να πάρει τον έλεγχο της εταιρείας σε βάρος του φίλου οικονομολόγου. Όμως αυτός, με τη στήριξη του διοικητικού συμβουλίου, απέσυρε όλη την υποστήριξη του και ο Steve αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την εταιρεία που ο ίδιος είχε δημιουργήσει.

«Είχε χαθεί εκείνο που υπήρξε το επίκεντρο όλης της ενήλικης ζωής μου, ήταν κάτι το σαρωτικό». Αν και αργότερα ο ίδιος παραδεχόταν: «Ήταν ένα φάρμακο πικρό, αλλά νομίζω πως ο ασθενής το χρειαζόταν».

«Κάποιες φορές η ζωή σου δίνει μια με ένα τούβλο στο κεφάλι».

Αυτό του επέτρεψε να μεγαλώσει και να επικεντρωθεί σε μια άλλη δουλειά που τον ενθουσίαζε. Μακράν του να βυθιστεί στην απελπισία εξαιτίας αυτού, ένιωσε ελεύθερος να ξαναρχίσει, να ανανεώσει το όνειρό του και την αγάπη του γι΄αυτό που έκανε. Δεν είχε άλλη λύση: «Αποφάσισα να ξαναρχίσω». Και, ως καρπό της απόφασής του, δημιούργησε άλλη εταιρεία, τη ΝeXT, με σκοπό να κάνει καλύτερους υπολογιστές από την Apple.

Έπειτα από 8 χρόνια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιο και να επικεντρωθεί στο software. Ίδρυσε τότε άλλη εταιρεία, την Pixar, που δημιούργησε την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων από υπολογιστή: το Toy Story. Η Pixar μετατράπηκε σε πολύ επιτυχημένη εταιρεία και έγινε σημείο αναφοράς στον κόσμο του κινούμενου σχεδιού.

Στο διάστημα αυτό, η Apple έπασχε από ένα καλό software, που θα την έκανε πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τα Windows. Η εταιρεία αποφάσισε να ανοιχτεί σε διαγωνισμό για τη δημιουργία νέου software.

Παραδόξως, ο Steve κέρδισε τον διαγωνισμό με την εταιρεία του NeXT και επέστρεψε στην Αpple, όπου έβαλε στόχο να ξαναπάρει τον έλεγχό της. Τελικά τα κατάφερε.

Η ζωή του δέχτηκε κι άλλο πλήγμα όταν του διέγνωσαν μια πάρα πολύ σοβαρή νόσο,, η οποία δε θα του επέτρεπε να ζήσει πάνω από 6 μήνες. Όλα έμοιαζαν να φτάνουν στο τέλος για το Steve. To ίδιο εκείνο βράδυ του έκαναν βιοψία, που έδωσε νέες ελπίδες. Χειρουργήθηκε και σώθηκε η ζωή του.

«Το να θυμάμαι ότι θα πεθάνω σύντομα συνιστά το σπουδαιότερο εργαλείο που έχω βρει για να παίρνω τις πιο μεγάλες αποφάσεις της ζωής μου».

Δυστυχώς, ο Steve Jobs έφυγε από τη ζωή στις 5 Οκτωβρίου 2011, από την ασθένεια.

Στον λόγο του κατά την αποφοίτηση νέων πτυχιούχων ο Steve είχε δηλώσει: «Είμαι πεπεισμένος ότι τίποτε από αυτά δεν θα είχε γίνει αν δεν με είχαν διώξει από την Apple. [...] Μην χάνετε την πίστη σας. [...]  Η δουλειά θα γεμίζει μεγάλο μέρος της ζωής σας και ο μόνος τρόπος για να νιώθετε ικανοποιημένοι είναι να κάνετε αυτό που πιστεύετε ότι είναι σπουδαία δουλειά. Και ο μόνος τρόπος για να κάνετε μια σπουδαία δουλειά είναι να αγαπάτε αυτό που κάνετε. Αν δεν το έχετε βρει ακόμα, συνεχίστε να το κάνετε. Μη σταματάτε.[...] Να έχετε τη γενναιότητα να ακολουθήσετε την καρδιά σας και το ένστικτό σας, που με κάποιο τρόπο ξέρουν τι πραγματικά θέλετε να γίνετε. Όλα τα υπόλοιπα είναι δευτερεύοντα».

Αυτό που μας είναι πως η ζωή είναι μια περιπέτεια όπου ο καθένας αποφασίζει τον βαθμό εμπλοκής του.

Πηγή: «Το σκάφανδρο του αισιόδοξου: Οδηγός επιβίωσης σε δύσκολους καιρούς»